Zoeken in deze blog

zondag 31 december 2017

Overzicht 2017


Op het einde van het kalenderjaar ga je in de bloggerswereld het jaaroverzicht plaatsen. Maar dit jaar ben ik in mei afgehaakt, ondanks mijn goede voornemens van vorig jaar om meer te gaan bloggen.
Vanmiddag toen ik Loes sprak, realiseerde ik me dat ik er nog niet eens aan gedacht had om een overzicht te maken.
Shame on me.
Loes sprak me streng toe en dat heeft geholpen ;-) Het zou zonde zijn deze traditie te doorbreken.


In het begin van 2017 begon ik voortvarend aan een nieuw fotojaar. Ik boekte zelfs een weekendje naar De Hoge Venen onder leiding van Theo Bosboom. Het weer werkte fantastisch mee en we maakten prachtige sneeuwplaten.


Ook in januari (Sorry hoor, ik begin nu al te smokkelen. Ik ga me niet houden aan 1 foto per maand) had ik een leuk weekend aan zee, samen met Loes. Omdat het had gestormd waren er veel zeesterren aangespoeld. Deze foto heb ik ingezonden bij een fotowedstrijd van Natuurpunt en op dit moment dingt hij nog mee naar een prijs ;-).


In maart gaan Von, Loes en ik de 50ste verjaardag van Yvonne vieren met een foto-uitstapje naar Texel. Steiger de Vriendschap fotograferen we rond zonsondergang.


In het voorjaar boekte ik de vogelhut van Gerwin Kieboom in Drunen en genoot daar een hele dag van prachtig licht, gaaien en eekhoorns.
 

Deel de Natuur timmerde dit jaar flink aan de weg. Een van de leukere dingen waar ze actief in zijn is het plannen van uitstapjes naar interessante natuurgebieden. Zo gaan we met ons drieën op Paasochtend op zoek naar Wilde kievitsbloemen in plaats van chocolade eitjes. Ik moet zeggen dat je hier veel langer plezier van hebt.

 

Tot zo ver ging het fotograferen en het bloggen wel aardig. Maar toen kwam de klad erin. Geen blogjes meer en ook de fotografie stond op een laag pitje.

 
Ik boekte nog wel een avondje steenuilen bij Glenn Vermeersch

 
Ik ging in de zomer nog een paar keer met Loes op pad.
 

We probeerden zelfs eens wat anders dan anders te doen. Bomen in/met beweging.


De herfst startte en even wat bling-bling met de helios vastgelegd.

 
Eigenlijk maar twee momenten met paddenstoeltjes bezig geweest. Maar voor de afwisseling krijgen ze een plekje in dit blog.
 

In november deze plek ontdekt. Het was mistig, maar grauw, dichtgetrokken. Toen kwam de zon even door en was het genieten. Een plekje waar ik graag naar terug wil gaan, op momenten met mooie mist en met sneeuw.


Toen was het december en bleef de camera onaangeroerd. Maar deze foto, verstuurd als Kerst/Nieuwjaarskaart hoort wel bij deze maand.
De Kerstdagen zijn voorbij, maar de goede wensen voor een goed, gezond en fijn 2018 zijn nog volop van kracht!

En dan is het weer tijd voor goede voornemens...... misschien moet ik die van vorig jaar maar gebruiken
 

donderdag 11 mei 2017

Eekhoorns

 
Als je een dag in een vogelhut doorbrengt, dan is de kans groot eekhoorns voor de lens te krijgen. Zo ook in Drunen bij de hut van Gerwin Kieboom, waar ik onlangs was.  Op een bepaald moment zag ik er 4 tegelijk. Ze samen fotograferen lukte niet, er was behoorlijk wat nijd onderling. Dat had waarschijnlijk te maken met het feit dat er jongen waren. Een van de vrouwtjes was duidelijk nog aan het zogen. Als de dieren maar bij elkaar in de buurt kwamen, was het hommeles.
 
 
 
 
Eekhoorntjes lijken zo'n hoog aaibaarheidsgehalte te hebben. Hun speelse gedrag en de mooie staart en pluimpjes aan de oren dragen daar wel aan bij. Maar de scherpe klauwen en tanden zijn daarmee in tegenspraak.
 
 
Voor mij is het leuke van een vogelhut de kans die je krijgt om het gedrag van de dieren te observeren en het verschil tussen de individuen te ontdekken. Er stak een tak over het water heen. Die werd door de eekhoorntjes druk gebruikt als brug om van de ene oever naar de andere te komen.
 
 
 
Een bemoste stronk in het water was voor hen een uitgelezen plekje om wat lekkers te krijgen en voor mij een manier om een beeld met mooie reflectie te maken.

 

 
Een heerlijk fotodagje met gaaien, eekhoorns en ook nog heel veel vogelsoorten.........
 

zondag 30 april 2017

Gaai




De gaai, ook wel Vlaamse gaai genoemd, is van oorsprong een schuwe bosvogel. Hij laat zich echter steeds vaker in bewoonde gebieden zien en in jaren met weinig eikels en beukennootjes bezoekt hij ook de voedertafels wel.


Goed bekeken zijn het toch wel heel mooie vogels met de gestreepte kruin, zwarte snorstrepen en blauw/zwart gestreepte veren in de vleugels.


In Drunen, in de vogelhut van Gerwin Kieboom, verschijnen er twee voor mijn lens.
De hut staat bekend om zijn mooie, zachte licht. En eind april, op de dag dat ik er zit, is dat ook zo. Zeker laat in de middag.
 
 
Deze gaai is toe aan een frisse wasbeurt. Mooi hoe hij bij het pootje baden het water opspat om even later heel voorzichtig zijn kopje in het water te steken. Hij blijft alert.
 


 

Na het badderen komt hij met een punkachtige aanblik weer boven. Hij lijkt er zelf ook wel plezier in te hebben.

 
 
De twee vogels verjagen elkaar steeds venijnig en helaas lukt het me niet om ze samen, scherp op de foto te krijgen. Op het einde van de middag verschijnt plotseling nummer drie en dat verklaart de rivaliteit tussen de twee andere.
In een volgend bericht verschijnt wat ik nog meer te zien krijg die dag. 
 
 
 

maandag 24 april 2017

Kievitsbloemen met Pasen

 
Gaat de een met Pasen paaseieren zoeken, wij (Yvonne, Loes en ik) gaan op pad voor de kievitsbloemen, een prachtige, zeer zeldzame rode lijst plant. Omdat ze zo zeldzaam zijn en maar in een paar gebieden in het wild voorkomen, zijn we blij dat Nico van Gelder, van Deel De Natuur, een groep fotografen wil begeleiden. Hij weet de plek te vinden waar een veld vol staat. 

 
Dus op eerste Paasdag geen luxe ontbijtje, maar 's morgens om 6 uur verzamelen op een parkeerplaats in Zwolle om samen het laatste stukje te rijden. We zijn net op tijd om de zon op te zien komen boven de dijk. De nacht was koud en het veld ligt vol met dauw.
 
 
Prachtig is het. Lichte paniek slaat toe. Ik krijg de neiging om vlug, vlug te werken. De zon stijgt snel hoger en daarmee verdwijnt het mooie, warme licht. Maar rust is essentieel om je goed te kunnen concentreren.
 

 
Omdat het toch wel een eindje rijden is, blijven we overnachten in Zwolle en dat biedt ons de gelegenheid om 's avonds en de volgende ochtend terug te keren. Drie kansen om er iets moois van te maken.
 

 
De paarse variant is de meest voorkomende, maar af en toe bungelt er ook een wit bloemhoofdje tussen het gras.


 
Bij meerdere kansen kun je spelen met verschillende lenzen: macro, Helios, 70-200 en zelfs de 200-400 heb ik gebruikt.
 

Ook kun je dan gemakkelijker variëren tussen een enkel bloemetje in het gras en een veldje bloemen.
 
 
Hoe komt de plant nou aan zijn naam? Internet biedt uitkomst: Omdat de gesloten bloem op een kievitsei lijkt en omdat deze bloem bloeit als de kieviten in april/mei terugkeren heeft de bloem zijn naam te danken aan deze vogelsoort.
Ik vind dat zelfs het kuifje van de kievit terug te zien is in de bloem.
 
 

 Tegenwoordig is de bloem gewoon in de tuincentra verkrijgbaar, zowel in de witte als paarse variant. Maar om ze zo in het wild te kunnen zien, vol met dauw, bij opkomende zon, is onvergetelijk. Dan denk je niet meer aan het gemiste paasontbijt.


Terug in het hotel genieten we van de overheerlijke chocolade eitjes bij Van der Valk. Toch een beetje Pasen!

woensdag 29 maart 2017

In de branding

 
 

Mijn vorige blog "Landschappen op Texel" eindig ik met de vraag of we het droog houden aan zee. Nou dankzij onze waadpakken is dat gelukt. Wat zijn die ideaal. We gaan tegen zonsondergang naar Paal 9 om de golven en de ondergaande zon vast te leggen. We zijn bijna te laat. Het is vloed en van de pier is nog maar weinig meer te zien.
 
 
 
 

De stenen in het water verdwijnen snel uit beeld als het water stijgt. Ze zorgen er nog wel voor dat er mooie stromingen en patronen ontstaan.
 
 
 
 
Er is een behoorlijke deining. Wat een kracht hebben de golven. Ik heb even een klein stukje gefilmd:
 
 
Door het waadpak en mijn stevige statief durf ik wel de zee in. Toch is het uitkijken geblazen. Maar ik sta letterlijk in de branding de golven te fotograferen. Wat is dit genieten!
De zon gaat bijna onder en het warme licht kleurt het water roze/oranje. Ik probeer mijn lens mee te bewegen in de richting van de golven.



 
 
Spectaculair wordt de zonsondergang niet, maar de golfslag en het warme licht waren al zo prachtig dat het eigenlijk al niet meer uitmaakt.
 
 
Zo eindigt weer een gezellig uitstapje van "The Picture Girls", een naam die Yvonne ons gegeven heeft na alle bijnamen die we inmiddels verzameld hebben ;-)
 
In februari op Texel nemen we 's middags op het strand even de tijd om een portretje te maken met de vuurtoren in de achtergrond.