Zoeken in deze blog

zondag 5 juli 2015

Kwieke kwikken


We weten het allemaal: De natuur laat zich niet dwingen. Dat ervaren Loes en ik ook als we plannen maken. In november informeren we bij Glenn Vermeersch naar zijn vogelhutten. Glenn is heel eerlijk in zijn informatie en we besluiten nog even te wachten. In februari bespreken we twee dagen in mei een hut. De eerste dag steenuilen met het mooie avondlicht en de dag daarna heel vroeg de ijsvogels. We boeken de workshop "Duikende ijsvogels" waarbij Glenn ons zal ondersteunen met het fotograferen van onderwater duikende ijsvogels.
Op zijn site staan prachtige foto's en we hebben er veel zin in.


We houden de site van Glenn in de gaten en Glenn zelf stuurt regelmatig een update over het wel en wee rondom zijn hutten.
Eind april lezen we:
Laten we starten met het slechte nieuws: de uilen! Het zit "mijn" uilen echt niet mee dit jaar. De bosuilen bleken uiteindelijk toch niet verder gedaan te hebben nadat ik eerder dit jaar een dode vogel vond pal onder de nestkast.
Echt pijnlijk werd het dan vorige week toen ik mijn favoriete Steenuil vers geplukt onder zijn vaste uitkijkpost vond ...wellicht het werk van de jonge Havik die hier al een tijd rondhangt!
Het wijfje zat nog op de eieren, maar werd sindsdien niet meer gevoerd door haar mannetje en heeft die eieren ondertussen in de steek gelaten.

 
 
Maar ook met de ijsvogels gaat het niet zoals gewenst. Net in die periode laten ze zich niet zien. In overleg met Glenn annuleren we de eerste dag de Steenuilenhut en de workshop komt te vervallen. Wel gaan we een dag in vogelhut 1 aan de slag, de multisoorten hut.


Al heel vroeg zitten we in de laag gelegen hut om het mooie licht mee te pakken. De waterpartij ziet er schitterend uit. Maar eenmaal in de hut beseffen we dat dit nou net is wat we niet wilden: een vogelhut waarbij je zelf niet veel kunt ingrijpen in de setting en moet wachten welke vogels je voor je lens krijgt.



Er verschijnen de "gewonere" soorten zoals groenling, roodborst, mezen, vink, merel, duif, specht en spreeuw. We hopen op de groene specht, maar die laat zich alleen maar horen. We weten ook wel dat het niet de vogelsoort is die de foto maakt, maar het is natuurlijk wel fijn om een leuke soort te treffen.



Er verschijnen witte kwikstaartjes die op de kwistig gestrooide meelwormen afkomen. Zoals zij zich storten op het voer, zo storten wij ons fotografisch op hen. O, o veel voer betekent veel kansen. Maar een kwikstaart met 3 meelwormen in zijn snavel wil je ook niet.
Als de meelwormen bijna op zijn, worden ook de kansen minder. De kwikken laten zich niet meer zo frequent zien.



We strooien wat bij en proberen ook vlucht en "duik"foto's te maken van deze kwiek bewegende vogeltjes. Als de zon zich laat zien moeten we goed uitkijken voor overbelichte kopjes.



We vermaken ons prima en bij het andere luik verschijnt nog even een fazant.
Na het middaguur wordt de lucht dreigender en we besluiten op tijd te vertrekken om de files voor te zijn.





 
Dus helaas geen onderwaterfoto's van duikende ijsvogels en geen prachtige platen van steenuilen in het late zonlicht.
 
 
Glenn biedt prachtige hutten aan met een grote diversiteit aan biotopen en soorten. Maar zoals ik m'n verhaal al begon: De natuur laat zich niet dwingen....
maar biedt je wel steeds opnieuw kansen!