Zoeken in deze blog

donderdag 31 december 2015

Een jaar voorbij

Januari: mist bij het ven

Een jaar voorbij, dat blijkt wel uit deze eerste foto. De foto waarmee ik 2015 startte. Hij mag mijn eindejaarsblog inluiden en zorgt door zijn zwart/wit uitvoering al meteen voor iets extra's. Dat doet de volgende foto ook, maar dan op z'n eigen manier.

Februari: zandhaarmos
 

Deze foto knalt juist van mijn scherm af en dat in het grauwe, grijze februari weer. Zijn plaatsje in dit blog verdient hij wel, want hij heeft in de maandwedstrijd van de Roots de 3e prijs behaald en staat nu in het januarinummer van 2016. Als prijs mocht ik het Birdpix 7 boek ontvangen, waar ik blij mee ben.
Maakte ik de vorige twee foto's in mijn uppie, veel van de volgende zijn het resultaat van gezellige uitstapjes.

Maart: blauwe heikikker

Voor de blauwe heikikker kwamen Loes en Yvonne afgezakt naar Brabant, waar de heikikkers het eerst blauw kleuren. Dit jaar was het comfortabel fotograferen, want we hadden waadpakken aangeschaft.

April: sleutelbloem

Sleutelbloemen fotografeerde ik eerst zelf en daarna nog een keer samen met Anne-Marie. We hadden een heerlijk plekje bij het water waardoor we mooie bokeh kregen. Een slakje was die dag een fijn extraatje.

Mei: koolzaadvelden in Frankrijk
 
De tweede landschapsfoto. Een mooie tak van fotografie waarin ik nog helemaal niet bedreven ben, maar als afwisseling tussen het vele macrowerk wel welkom. De koolzaadvelden liggen in het binnenland van Noord Frankrijk, achter de Opaalkust. Een gezellig minireisje met Yvonne en Loes.


Juni: Kalkgraslanddikkopje
 
Ook deze foto is van een gezamenlijk uitstapje. Een kalkgraslanddikkopje in de Viroinstreek in het zuiden van België. Daar volgden we een workshop met Bob Luijks in samenwerking met het Belgische Landschap VZW.


Juli: zwartsprietdikkopje op rolklaver

In juli een ander dikkopje. In een klein natuurgebiedje waar ik regelmatig met de hond kom, was ik 's morgens vroeg aanwezig voor insecten met dauw. Er was, zoals de hele zomer, weinig te vinden, maar gelukkig waren er een paar van deze vlindertjes.


Augustus: parende pantserjuffers
In mijn zomervakantie ga ik met Loes een paar dagen naar de Weerribben. Het is heerlijk zomerweer en we genieten volop. 's Ochtends en 's avonds proberen we te midden van zwermen zoemende muggen libellen en juffers te fotograferen. Veel vinden we er niet, maar dat kon de pret niet drukken.

September: Parnassia
Eind september ga ik naar Loes en zij weet nog bloeiende Parnassia te staan. De eerste keer dat ik die zie. Een heel fotogeniek bloemetje.

 
Oktober: hazenpootje

Eind oktober heb ik herfstvakantie en Loes en ik boeken een huisje op de Veluwe. Daar ontdekken we hazenpootjes in eigen tuin. Die stonden al lang op mijn wensenlijstje. Uren zijn we ermee zoet geweest. Deze week gaan we ook regelmatig aan de slag met tussenringen. Dit is een foto van een hazenpootje, gemaakt met tussenringen.

November: rijp op rand herfstblad
Het najaar en begin van de winter zijn veel te warm. In november zijn er twee ochtenden met rijp en ik kan op pad. Zo lang de zon niet te hoog staat, leef ik me helemaal uit op de kleine ijskristallen. In december daalt het kwik niet voldoende voor meer rijp of sneeuw. Nu is het wachten op winters weer in het nieuwe jaar.


December: roodborstje
December lijkt wel een herfstmaand. Ook mijn foto doet daaraan denken. De takjes heb ik bewust bij elkaar geplaatst, maar voor de rest is het toch echt puur natuur. Rood/oranje blaadjes met een daar tussendoor piepend roodborstje.

Dit was mijn overzicht van 2015 in 12 beelden. Afwachten wat 2016 in petto heeft. Ik hoop en wens voor iedereen een fijn, gezond, inspirerend en voor wie het aangaat een fotogeniek jaar.

Je belangstelling en evt. reacties bij mijn blogs stel ik zeer op prijs. In een grafiekje zou er een stijgende lijn te zien zijn: Van 10.000 in het eerste jaar, naar 30.000 naar 100.000 naar bijna 200.000 nu.
Bedankt allemaal!

zaterdag 19 december 2015

Eerste rijp


Iedereen, nou ja elke natuurfotograaf toch wel, wacht vol smart op de winter. Laat maar komen de mist, rijp, sneeuw en het ijs. Helaas gaat dat niet lukken met deze temperaturen, Gisteren zag ik in mijn auto dat het 's avonds nog 16 graden was.
Toch waren er in Noord Brabant half november twee ochtenden achter elkaar met rijp. Op die eerste dag ben ik op pad gegaan.

Op de eerste foto heb ik een rand van een herfstblad gefotografeerd, lekker vol met rijp. Het is lastig om voldoende rijp scherp te krijgen en toch een fijne achtergrond te houden. Hierbij heb ik met f11 gewerkt.
Hieronder wat klaverblaadjes, waarbij ik het verloop van blaadjes naar achtergrond wel mooi vind, maar waarbij ik liever iets meer scherpte had gewild.


Een stukje verderop zag ik een rode gloed in de met wit bedekte bodem. Het bleek een  bodembedekker met rode blaadjes te zijn.

 
Maar eigenlijk ging ik deze ochtend op pad voor zwammetjes met ijskristalletjes. Ik had al eerder in de week kleverige koraalzwammetjes gezien en bedacht dat dat mooi zou zijn voor foto's met rijp. Helaas was er in het bos geen ijskristal te ontdekken. Ik moest naar het open veld.
 

Na een poosje zoeken ontdekte ik een paar kleine zwammetjes en ik was nog op tijd. Er was nog rijp.
Want zodra de zon boven de bomen uitkomt, verdwijnt de rijp ... als sneeuw voor de zon.
Ik vond het niet zo erg toen dat gebeurde, ik was al een paar uurtjes bezig geweest. Maar ik wist toen nog niet dat ik heel lang zou moeten wachten voor een herkansing.


 
Mijn laatste foto maakte ik van de grondbladeren van een distel. De punten waren mooi met rijp bedekt en met een beetje fantasie lijken het wel mini kerstboompjes. De linkse is zelfs getooid met een heuse piek. Laat ik die maar gebruiken voor mijn wensen voor jullie:
 
 

zondag 22 november 2015

Heeeel klein

 
 
 
 
Eind oktober plaats ik een blog met de titel Hoe kleiner hoe fijner. Tijdens ons uitstapje naar de Veluwe maken Loes en ik dat waar.
Ik heb nog nooit een beukentaailing gezien en verwonder me over de foto's die ervan verschijnen. Het beukenbos rondom ons huisje is een uitgelezen plek om ernaar op zoek te gaan. Wat blijkt, als je er eenmaal een vindt, heb je de volgende ook snel in de gaten.
 
 

Muizenstaartjes staan er bij ons in het bos veel, maar voor Loes zijn ze vrij nieuw. Dus dat is al een leuk begin. Helemaal als je ze in je eigen tuintje kunt fotograferen.



Paarse knoopzwammetjes staan op een berk die we steeds passeren. Ik heb er eerder dit jaar al gefotografeerd, maar het blijft leuk om te kijken of je er iets mee kunt. Net als waterdruppels in een web. Helaas zijn er geen mooie wielwebben.


We blijven zoeken naar kleine onderwerpen en op een stronk van een omgevallen boom zien we een transparant vormpje van 1 a 2 cm groot. Een soort slijmzwam? Geen idee wat het is. Het lukt me niet om hier een goede, sfeervolle opname van te maken. Maar omdat het zo apart is, plaats ik er toch een foto van in mijn blog.


Op dit plekje in het bos blijven we uren hangen, want het kan nog veel kleiner allemaal.
Loes heeft al eens slijmzwammetjes gefotografeerd en die vinden we hier ook. Hiervoor heb je echt tussenringen nodig. Met alleen een macrolens kom je er niet.



Maar wat is het lastig om vanaf een rijstzak en met tussenringen de scherpte goed te krijgen. Het kantelbaarschermpje is dan super handig. Helaas past mijn afstandsbediening niet op mijn D750. Met spiegel opklappen en gebruik van de zelfontspanner gaat het nog heel vaak mis. Tja, goede voorbereiding is het halve werk.



Vermoedelijk zijn dit draadwatjes. De slijmzwammetjes veranderen van kleur als ze ouder/rijper worden. Nog weer later worden het watjes. Loes heeft foto's van de verschillende stadia: Klein kleiner kleinst
Hier vinden we ook een stukje schors met zeer kleine bolletjes erop. Het lijken wel potloodpuntjes, niet hoger dan 2 mm. Met het blote oog nauwelijks zichtbaar. Maar het gebruik van tussenringen leidt tot een landschap vol met kleine zwammetjes, een soort stuifzwammen.

 
Pas 's avonds op de laptop zien we hoe prachtig ze zijn en we gaan dan ook terug voor een nieuwe poging.
 


 
Wat voor soort het is weten we niet zeker, maar we denken aan grijswitte kalkkopjes.
 
De laatste ochtend blijven we nog fotograferen in de tuin. Ook daar vinden we wat kleine onderwerpen. Als ik met de tussenringen inzoom op de hoed van een hazenpootje verschijnt er weer een prachtig minilandschap. Het lijkt alsof het ijskristallen zijn.
 


 
 
In de afgevallen herfstbladeren klimt een klein ieniemienie slakje omhoog, tegen een steeltje van een blad op. Zijn slakkenhuisje is prachtig getekend.

 
En daar liggend op de grond valt mijn oog op een beukentaailing. Zo is de cirkel weer rond. 
 
 
 

zondag 15 november 2015

Door de bladeren het bos niet meer zien


 
In oktober ga ik naar Landgoed De Baest om paddenstoelen te fotograferen. Eenmaal buiten het dorp blijkt het mistig te zijn en ik hoop op mist in het bos. Dat valt een beetje tegen, maar er is genoeg om wat sfeer te krijgen. Door het landgoed stromen de Grote en de Kleine Beerze. Ik vind het er altijd prachtig tussen de beuken. Het is 18 oktober en de bladeren zijn nog groen.
 
 

 
Een weekje later ga ik met Loes een paar dagen naar de Veluwe. In mijn vorige blog schreef ik over de hazenpootjes die we daar zagen. Ook daar zaten we bij een beukenbos. Vanaf ons huisje konden we zo het bos in lopen.
 
 
 
Op een ochtend zijn we op pad met de macrolens, als er zonneharpen tussen de bomen door vallen. Prachtig natuurlijk. Met de macro heb je dan niet de meest ideale lens bij de hand. Maar met een macro kun je nog wel iets meer dan alleen plat op de grond werken.


 
 
 
Tijd voor een "paddenstoel in het bos" plaatje. Aan de voet van een oude boom staat deze bundel zwammen. Ik dacht aan honingzwammen, maar daar ben ik helemaal niet meer zeker van. Wie het weet mag het zeggen.
 
 
Een paar meter verderop valt het zonlicht prachtig tussen de bomen door, door de bladeren heen die al behoorlijk aan het verkleuren zijn.


We blijven eigenlijk veel te lang bezig met grote en kleine zwammen en komen tijd te kort voor het spelen met de bladeren dat ook nog op ons lijstje stond. We vinden alles veel te leuk.
Maar iets hebben we wel gedaan. Loes ontdekt mooie randjes rondom afgevallen blad in een plas. De reflectie van de lucht in het water geeft het beeld iets extra's.


Tot slot blaadjes aan een tak. Nog helemaal groen zie ik nu pas. Dom dat je dat op dat moment niet ziet. Volgend jaar opnieuw proberen. Over de laatste ben ik zelf wel tevreden. Hoewel ook hier mogen de blaadjes geler zijn en misschien een enkel takje, maar vooruit de achtergrond is mooi.


 

dinsdag 3 november 2015

Hazenpootjes

 
Het is herfst en je koopt een nieuwe macrolens. Je boekt samen met een vriendin een huisje op de Veluwe. Het is heerlijk weer. Wat krijg je dan? Paddenstoelen!

 
Ik heb herfstvakantie en ga met Loes een paar dagen de herfst fotograferen. We zitten in een huisje op een landgoed en kunnen vanuit de tuin zo een prachtig beukenbos in lopen. Maar voor deze foto's hoeven we niet eens op pad. In ons tuintje groeien hazenpootjes. Die wil ik al heel lang eens van dichtbij bekijken ;-)
Als we op zondag arriveren lijken ze al ver heen te zijn. Maar als we wat beter kijken, zien we aan de voet van een steel kleine kopjes boven de grond uitsteken. De volgende dag staan er volgroeide exemplaren. Wat gaat dat snel.


 
Het is even zoeken op ons gazonnetje naar het mooie licht. Hazenpootjes zijn nog relatief groot en zoals ik vorige keer schreef: Hoe kleiner hoe fijner. Ik heb een nieuwe macrolens gekocht. De Sigma 150mm en ook dat is even wennen. Je moet wat meer afstand houden in vergelijking met een 90 mm.

 
Maar we hebben zeeën van tijd en koffie bij de hand. Het wordt flink stoeien met de scherptediepte. De hazenpootjes staan in het gras en wat kunnen die sprieten hinderlijk in de weg staan.
 
 
Met het zonlicht dat tussen de bomen door op afgevallen beukenblad valt, ontstaat warm licht in de achtergrond.
 




We zijn deze dagen ook bezig geweest met de tussenringen. Onvoorstelbaar wat je dan te zien krijgt.
Bij onderstaande foto heb ik scherp gesteld op het midden van de bovenkant van de hoed van het hazenpootje.
De hoed had een mooie structuur, een beetje viltachtig.
 
 
 
 
Als ik nog dieper inzoom, verschijnt er een prachtig landschapje met mooie kristallen. Ik vond hazenpootjes al mooi, maar op deze manier zijn ze fantastisch.



We hebben niet alleen maar paddenstoelen gefotografeerd, maar wel veel. Op de blog van Loes zie je een ander onderwerp: Bekers en bubbels