Zoeken in deze blog

woensdag 31 oktober 2012

Eekhoorn in de Hof van Twente



Op de tweede dag van mijn bezoek aan de Hof van Twente zat ik in de nieuwe hut van Han Bouwmeester, in een ander deel van het bos, met een andere lichtval. Ik was niet helemaal tevreden over de setting op de eerste dag en besloot om daar iets meer aandacht aan te besteden.
Ik had een met mos bedekte boomstam gezien die al behoorlijk vermolmd was en waarop mooie paddenstoeltjes groeide.


Met al mijn kracht lukte het me om die zware stam op de juiste plek te krijgen. Toen het licht begon mee te werken, vond ik het prima geslaagd.


Links op de stam stonden twee grotere exemplaren en rechts een tiental kleintjes. Ik weet helaas niet om welke paddenstoelensoort het gaat.


Tja en in het midden hoeft dan alleen nog maar mijn onderwerp plaats te nemen.


Bij de nieuwe hut kwamen door de dag heen regelmatig eekhoorntjes kijken of er wat lekkers te halen was.


Daar werd natuurlijk wel voor gezorgd en ze deden zich dan ook te goed aan nootjes en zaden.


En ik maar wachten of ze ook echt wel mee willen werken.


Al dat eten maakt dorstig en even een slokje water drinken zorgt voor een mooi moment.


De vogels willen wel maar vaak gaan ze net verkeerd om zitten.


Later op de dag neemt er zelfs een eekhoorntje bij de paddenstoelen plaats. Dit begint er op te lijken.


Met een nieuwsgierige blik kijkt hij even op of er geen onraad is.



Dan zet hij even zijn tanden in een paddenstoel om er vervolgens vandoor te gaan, de paddestoelen blijven ongeschonden staan.


Nog een uurtje later, als de zon nog meer gedraaid is en het licht daardoor weer anders is, komt er opnieuw een zitten.


Hij kijkt even rond of de kust wel veilig is en ...


... gaat op zoek naar zaden in het mos.


Ondertussen vliegen er allerlei vogeltjes af en aan en ben ik daarmee bezig. Als ik me weer richt op de boomstam met paddenstoelen zie ik dat de twee grote zwammen die links stonden er niet meer staan. Ze zijn niet omgevallen, ze zijn weg.
Hoe kan dat nou?


Dat wordt snel duidelijk. Een eekhoorntje komt, kijkt over de boomstam heen,


neemt een paddenstoel in zijn bek en gaat er weer vandoor.


Even later komt een andere eekhoorn, die plukt een paddenstoel en gaat ermee aan de haal.


 In no time zijn ze allemaal verdwenen.


 En mijn dilemma van  wat doe ik met mijn setting? Laten staan voor de volgende fotograaf of weer opruimen is daarmee opgelost.


Op het einde van de middag kwam een mannetjes sperwer even op een tak zitten, helaas op grote afstand.


 Hij zat met zijn rug naar de hut en ik durfde nauwelijks te fotograferen, bang om hem weg te jagen.


Maar hij had geen oog voor mij. Iets in het veld trok zijn aandacht en weg was ie en daarmee ook de vogeltjes.

Ook aan deze tweede dag kwam weer veel te snel een einde, want ook deze hut is een heerlijke plek om een dagje bosvogels te fotograferen.

zaterdag 27 oktober 2012

Herfst in de Hof van Twente


In het voorjaar bezocht ik samen met Loes de hut van Han Bouwmeester. Voor foto's van toen zie mijn blogberichten van maart: Mezen in de Hof van Twente en Vervolg Hof van Twente

Han heeft een nieuwe hut aangelegd en ik boek weer voor twee dagen. De foto's van de eerste dag staan in dit blogbericht, ze zijn gemaakt in de oude hut. In mijn volgende serie komen de foto's uit de nieuwe hut.


Je kunt zelf een mooie setting maken en ik besluit takken met rood gekleurd blad mee te nemen voor een herfstaccent in de foto's.


Net als in maart zijn het vooral veel mezen die ik voor de lens krijg, maar ook de Grote Bonte Specht laat zich weer regelmatig zien.


Zo wel het mannetje, met de rode vlek achter op zijn kop, als het vrouwtje met de zwarte kop zijn aanwezig.


Ze neemt zelfs even een voorzichtig bad.

Als je dan een hele dag in de hut zit en je ziet wat blaadjes op het water drijven, dan ga je die eens wat beter bekijken. Er blijken door de reflecties mooie vormen uit te ontstaan.






Dit kan mooier en ik onthoud het om nog eens een keer mee aan de slag te gaan.



Het water is een trekpleister voor al die vogels. Ze komen drinken, badderen en ook eten zoeken in het water.



Door het lage standpunt kun je mooie reflecties krijgen.



Ook de glanskopjes waren weer regelmatig aanwezig, nog altijd even snel en vluchtig als in maart.



Deze setting is van de tweede dag, waarvan nog meer foto's komen.


Net als herfstbladeren geven paddenstoelen een herfstaccent aan de foto's. Het winterkoninkje liet zich maar kort zien. Ik vind het een leuk vogeltje met zijn parmantige staartje.


Weer terug naar de oude hut. Op de berkenstam komt af en toe een kuifmeesje zitten.


Ik vond de glanskop al snel, maar de kuifmees is helemaal moeilijk te vangen. Uiteindelijk lukt het wel, als het kuifmeesje  net even wat langer blijft zitten.
 

Bij het bericht uit de nieuwe hut krijgt de eekhoorn de hoofdrol.

Mocht je ook eens de hut willen huren of daar meer informatie over willen lezen, volg dan deze link:
Vogelhut huren Han Bouwmeester

zaterdag 13 oktober 2012

Met Kiekis naar het Weerterbos


September en begin oktober is de tijd van de edelhertenbronst. Niet alleen op De Hooge Veluwe kun je die meemaken, want sinds 2005 leeft ook in het Weerterbos een roedel edelherten.

 

De hinde met de zender om is een van de leidhindes, zij is in 2005 uitgezet in dit gebied.
 
 

Vanuit een prachtige maar jammer genoeg niet al te stabiele uitkijktoren heb je een mooi uitzicht over het gebied. Als het druk is en er mensen rondlopen beweegt de toren en moet je korte sluitertijden gebruiken. Helaas lukt dat niet altijd.

Tegen de avond komt het licht vanachter de toren en valt het mooi laag over de vlakte.



Een vredig familieportret. Het plaatshert houdt de roedel in de gaten, de hindes grazen en het kalf mag nog even drinken.



Het hert lijkt zijn tong uit te steken is. In feite is hij aan het flemen. Als een hert in de bronsttijd achter een hinde aan zit, maaht hij deze typische bewegingen met zijn lippen en steekt zijn tong naar buiten. Hij probeert zo de geuren van de hinde te analyseren om te weten of ze bereid is om te paren.


Langzaam wordt het donkerder, de zon gaat onder en de maan komt te voorschijn.



Ik weet dat Michel Verhoeven van Kiekis daar vorig jaar geweest is. Als ik hem om informatie vraag krijg ik al snel de uitnodiging om een keer met hem mee te gaan. Die uitnodiging neem ik graag aan, maar voordat het zo ver is ga ik zelf al een paar keer op pad. Die foto's staan hierboven.


 
Op zondagochtend 7 oktober zal voor de uitkijktoren het spektakel losbarsten zo verzekert Michel me. Dus gaat hij die dag al heel vroeg samen met enkele andere clubleden van de fotoclub Kiek Nou op pad. Als ik me bij hen aansluit is het nog donker, mistig en met 4 graden best koud. Maar het door Michel beloofde spektakel zal alles goedmaken, hoop ik.



De dag begint mistig. We zien niet veel, maar als de zon opkomt kleurt de lucht mooi rose.


Twee spitsers en een jonge bok met maar 1 geweistang zorgen voor mooie silhouetten tegen het ochtendlicht in.



Af en toe wanen we ons op de savanne in Afrika.





Ook als ze op een kluitje staan vormen ze een fraai silhouet.


Door de mist en de kou ziet alles wit en lijkt het wel hartje winter.



Langzaam aan wordt het lichter en krijgen we meer zicht.


Als een jonge bok ook maar een beetje in zijn richting komt gaat deze stoere man een eind zijn kant op en laat door imponeergedrag en door te burlen even weten dat hij er nog is.


Het plaatshert houdt zijn hinden goed in de gaten.

 
Laat er vooral geen misverstand ontstaan over wie hier de baas is, straalt dit plaatshert uit.


Een gevecht krijgen we deze ochtend niet te zien, maar desondanks was het zeker de moeite waard.
Het is een lang blog geworden, maar anders had ik het moeten opsplitsen.