Zoeken in deze blog

zaterdag 25 augustus 2012

Reeën fotograferen met Loes





Wat inmiddels in bloggerswereld bekend is, is dat Loes reeën kan laten zien op bestelling :)
Ik heb dus ook maar een bestelling geplaatst en dan ook nog in bronsttijd. Hierbij een verslag van die dag.




Om iets na zessen treffen Loes en ik elkaar op de Westerheide, the place to be voor mooie reeënfotografie. De dag begint veel belovend. We hebben al een plaatje in ons hoofd van een reebok in tegenlicht. Helaas gaat dat niet lukken, de reeën laten zich nu niet zien en dit moment is jammer genoeg snel voorbij.

Maar er is even later wel een reegeit die zich laat fotograferen.






 
Het is een heen en weer gesjouw op zoek naar reeën die zich dicht genoeg laten benaderen voor een foto.
 


En er is wel  iets van de bronst merkbaar.




Bij de bosrand staat een reegeit met een kalfje. Ze grazen wat in de hei. Het kalfje eet ook, dat doen ze vanaf 2 maanden. Ook is er een bok in de buurt. De geit biedt zich duidelijk aan.



De bok drijft de reegeit op en ze verdwijnen samen in het bos, het kleintje blijft alleen achter.
Ze staat heel klagelijk te roepen. Maar pa en moe moeten eerst even het nageslacht veilig stellen.



Als moeder terugkeert, wordt het jonge kalfje even gezoogd. Dat betekent dat het jong niet ouder is dan een week of 8 tot 10, want na 6 tot 10 weken is de zoogtijd voorbij. Helaas kunnen we van dat moment geen foto's maken. Ze staan in dekking, achter takken en we durven niet dichterbij te gaan. Maar we kunnen het wel zien en dat is ook heel speciaal.




Na half 10 wordt het licht te hard en verlaten we de heide om er 's avonds nog even terug te keren.




Bronst is voor beide geslachten een afmattende bezigheid en de dieren laveien, herkauwen en rusten tussen het liefde bedrijven door. Deze bok nam duidelijk even wat rust.



Waarna hij opstaat om met de reegeit en het kalfje verder te trekken. Het tweetal blijft enige dagen bij elkaar, ook nadat de dekkingen zijn voltooid. De geit wordt meerdere keren door dezelfde bok gedekt.




 De reebok sloot hierbij aan, maar net buiten mijn blikveld.




Al hebben we van de activiteiten van de reeënbronst maar een beetje meegemaakt, het was weer een ontzettend gezellige dag. Loes had zich goed voorbereid zodat we wisten waar we moesten zijn. Voor de rest moet je je toch altijd maar laten verrassen door de natuur en afwachten wat er gebeurt.
Wat we die dag nog meer gezien en gedaan hebben staat in mijn blog: Groeten uit Loosdrecht

Zoals Loes haar blog besluit:
En reken maar dat Gonnie best tevreden naar huis reed na een fantastische en gezellige zomerdag!, klopt helemaal!

donderdag 16 augustus 2012

Hemelsblauw



Het is een slecht vlinderjaar, tenminste tot half juli leek het daar wel op. Ik had zelf nog maar nauwelijks een vlinder gezien en ook via medebloggers kreeg ik het te horen.
Maar daarna leek het tij te keren en inmiddels heb ik toch al diverse soorten zien rond fladderen.



Van de soorten die er nu zijn vind ik de blauwtjes het mooiste.



Het icarusblauwtje is het meest voorkomende blauwtje in Nederland. De mannetjes hebben hemelsblauwe vleugels, tenminste aan de bovenzijde.




De vrouwtjes zien er heel anders uit. De bovenkant van die vleugels zijn bruin met blauw of helemaal bruin.








Het is eigenlijk niet alleen de blauwe kleur die ik zo mooi vind. Vooral de onderkant van de vleugels is zo prachtig.




Het icarusblauwtje kom je bijna de hele zomer tegen op graslanden en bermen met veel bloemen.


De vlinder voedt zich met de nectar van vlinderbloemigen. De rupsen vind je vooral op klaversoorten zoals de hopklaver, de rolklaver en de kleine klaver.


Hier zit hij op een plant van het Sint Jacobskruiskruid. (Dit is dan ook geen rups van het Icarusblauwtje, maar van de Sint Jansvlinder. De rups van het Icarusblauwtje is groen. Met dank aan Greet)


Prachtig zijn ze, net voordat ze wegvliegen, als ze hun vleugels spreiden en het licht er doorheen schijnt.




Maar ook 's morgensvroeg nog nat van de dauw, bij het eerste bleke zonlicht vind ik ze hemels.







En bij de mannetjes is dat dan hemels....




hemelsblauw!


zaterdag 11 augustus 2012

Groeten uit Loosdrecht


In mijn vakantie ben ik met Loes teruggegaan naar Zanderij Cruysbergen in Bussum.
We hebben daar de zonnedauw al eens gefotografeerd en vandaag wilde ik in de herkansing.


Maar na de fraaie beelden van Ghita en Loes van zonnedauw met juffer is gewone zonnedauw
minder spectaculair.

Ik probeer even er iets van te maken, maar eigenlijk wordt het meer van hetzelfde.




Het blijven fascinerende plantjes, maar meer gaat het vandaag niet worden. 


Loes ontdekt veenpluis. Een plant die hoort tot de cypergrassenfamilie.
Opvallend is het lange, witte vruchtpluis, waaraan de naam ontleend is.


Maar wat blijkt? Het zijn wel de pluisjes van veenpluis, maar niet de plant zelf. Het pluis is komen aanwaaien en blijven hangen aan deze russen. Met dank aan Ubel voor deze informatie!




Veenpluis bevat een driehoekig nootje, dat omringd wordt door lange witte haren (de pluis). Vroeger werd het pluis gebruikt als vulling voor kussens.


De plant is een belangrijke voedselbron voor het veenhooibeestje, een vlindersoort. Helaas hebben we die vlinder niet gezien. Hieronder staat de enige echte foto van veenpluis:



Op een plant van het St Jacobskruiskruid zat een grote sabelsprinkhaan. een prachtig fotomodel als hij stil wilde zitten.



Het was erg zonnig en het waaide behoorlijk, een combinatie die het fotograferen behoorlijk lastig maakte.



Hoe dichterbij, hoe buitenaardser hij eruit ziet.


De temperatuur bleef stijgen en het licht werd steeds harder. Voor de fotografie niet zo geweldig, maar voor een vakantiedagje op het water natuurlijk heerlijk.

Het middagprogramma bestaat uit varen over de Loosdrechtse Plassen. Loes kent de plassen op haar duimpje. We proberen nog wat moois vast te leggen zoals een visdiefje.






Maar de waterlelies, eenden, nijlganzen, fuutjes en purperreiger op eenzame  hoogte belanden in de prullenbak.

We genieten volop van het kijken en varen en kijken en ....


Fotograferen komt morgen wel weer....


maandag 6 augustus 2012

Vlindertelling



Afgelopen weekend was het tijd voor de nationale tuinvlindertelling. Ik heb er niet aan meegedaan, want er fladdert niet veel aan vlinders rond in onze tuin. Zeker dit jaar niet. Maar we gingen wel naar de heemtuin in Bergeijk en daar zagen we heel wat moois.

kleine vos

Er werd in het weekend in 1300 tuinen geteld en er werden gemiddeld 12,8 vlinders per tuin geteld. De kleine vos werd net als voorgaande jaren het meest gezien.


landkaartje

Toch maar goed dat ik niet meedeed. Met 2 boomblauwtjes en een landkaartje had ik het gemiddelde naar beneden gehaald :)
Landkaartjes van de voorjaarsgeneratie en de zomergeneratie verschillen sterk van elkaar, maar de onderkant van de vleugels vertoont altijd een landkaartpatroon.

landkaartje

In het voorjaar is de bovenkant van de vleugels oranjebruin met een zwart vlekkenpatroon.
De zomergeneratie heeft zwarte bovenvleugels met langs de achterrand een oranjerode gevlekte band en over het midden van de vleugel een witte band.

landkaartje
atalanta

Na de kleine vos werden de atalanta en de dagpauwoog het meest geteld.



dagpauwoog


citroenvlinder


Niet al deze vlinders zag ik in de heemtuin, maar de vlindertelling is een mooie gelegenheid om de losse foto's die ik had bij elkaar te zetten in een bericht.  



gehakkelde aurelia

De gahakkelde aurelia zag ik wel in de heemtuin, hij nam steeds plaats op deze plant. Wat een prachtige vlinder is het. Helaas kon ik niet dichterbij komen waardoor de achtergrond wat rommelig is.

 bruin zandoogje

Ik twijfel of dit een bruin of een oranje zandoogje is. De witte puntjes in de zwarte vlek geven aan dat het om een vrouwtje gaat.



 bruin zandoogje


zwartsprietdikkop


zwartsprietdikkop


De vlinder die toch wel de  show steelt in de heemtuin is de koninginnenpage.

koninginnenpage

Met een spanwijdte van ongeveer 7,5 cm is dit de grootste vlinder van Nederland.

koninginnenpage

De koninginnenpage is een vrij schaarse standvlinder die meer in het zuiden van het land voorkomt. De laatste jaren  wordt hij ook meer in het noorden waargenomen.


koninginnenpage

We zagen hem even vliegen, maar daarna was hij spoorloos verdwenen. Zo'n grote vlinder verwacht je snel te zien zitten, maar dat valt tegen.


koninginnenpage

De heemtuin staat vol met bloemen, heel veel verschillende soorten, maar er staan ook kruiden en gewassen. Het is een heerlijke plek om een paar uur rond te dwalen.



koninginnenpage


Als we besluiten om naar huis te gaan, zit daar de koninginnenpage op de grond.
Heel verrassend blijft hij lang zitten en kan ik er erg dichtbij komen met de macrolens.

koninginnenpage


Zo krijg ik de kans voor een paar detailopnames. Net als ik denk dat hij aan het einde van zijn latijn is, gaat hij er vandoor. En wij ook, maar we zullen er zeker nog eens naar terugkeren.

Tot slot een laatste opname van een vlindersoort waarvan ik al een blog heb klaarstaan:

het icarusblauwtje