Zoeken in deze blog

dinsdag 12 juli 2011

Buizerd op uitkijkpunt


Deze week eens op goed geluk pad gegaan, zonder direct doel. De opbrengst was erg mager. Totdat ik op de weg terug 3 vogels in een iel boompje zag zitten. Wat zijn dat nou voor vogels? Blijken het drie jonge torenvalkjes te zijn.


Ik kreeg nog net de kans ze vast te leggen voordat ze, de een na de ander, er vandoor gingen.



Daarna zag ik, bijna thuis, een buizerd op een zandheuvel zitten.

Volgens de info op internet gebruikt hij vaker zo'n plek als uitkijkpunt.
Deze vogelsoort jaagt in open land, maar nestelt in bosranden.


De buizerd heeft een zeer variabel gekleurd verenkleed, dat meestal bruin is met kleine, witte vlekken. Er zijn echter ook vogels met een verenkleed dat vrijwel geheel wit is. Die vliegt hier ook een rond.






De prooi van een buizerd bestaat voornamelijk uit kleine zoogdieren, reptielen en vogels, maar hij doet ook dienst als aaseter. Graag had ik hier een jagende buizerd laten zien of een buizerd met prooi. Helaas. Ik ben 3 keer terug geweest, maar ik heb hem niet meer gezien. De eerste keer werd er met oude auto's door het bos geracet en vanmiddag stond er een jager op houtduiven te schieten. Hopelijk schiet hij geen buizerds. Want deze buizerd heeft jongen, waarvan er gisteren eentje op de akker zat.


Ik hoop de buizerd nog vaker te zien en op een diervriendelijkere manier te mogen schieten.

zondag 10 juli 2011

Biesbosch

Begin maart had ik bij natuurfotograaf Marco de Paauw een workshop geboekt. Na het reisje met hem naar Het Bayerische Wald gingen we nu naar de Biesbosch.
Door de verwerking van de stapel foto's uit Beieren bleven de foto's van de workshop liggen en vergat ik ze zelfs. Totdat Miranda haar foto's plaatste. Ik ben toch weer eens ga kijken en vond de volgende wel geschikt om met jullie te delen.

Het was vroeg op die dag, maar in maart komt de zon later op dan nu. Dat scheelt wel een stuk.

Bij zonsopkomst kregen we even mooi licht.

We fotograferen vanuit de boot



Het wordt al lichter. Het licht is nog wel wat warm als we voorbij een zandplaat varen waar aalscholvers in een kale boom zitten.


Marco stuurt naar de oever waar we van boord gaan om een stukje te wandelen. Het heeft 's nachts gevroren.

Er is zelfs een restantje ijs te ontdekken.






Het werd een dag van oefenen in het vastleggen van opvliegende eenden.


Met af en toe een landschapsfoto







En de laatste twee. Wat vinden jullie de beste? Met 3 eenden of de uitsnede met 2?


Het zijn er toch nog veel geworden, terwijl ik dacht dat er niets bij zat toen ik thuis kwam. Groeten en voor degenen die net zoals ik vakantie hebben, geniet ervan.
Gonnie

zaterdag 2 juli 2011

Mijn naam is haas

Mijn camera is gerepareerd, dus ik kan weer aan de slag.

Donderdagochtend ben ik op zoek gegaan naar de grutto's. Ik was benieuwd of er jongen te zien waren. Helaas, ik denk dat ik te laat ben. Dit was het enige wat ik van ze zag.


Op een andere locatie trof ik deze scholekster met een jong. Het jong heeft nog wat donsveren op de kop en bij de staart en nog geen rode ogen.


Maar zoekende in de weilanden zag ik een paar oren.

Een haas of konijn?
Een haas dus. De grote oren, ook wel lepels genoemd,zorgen voor een uitstekend gehoor. Ze kunnen onafhankelijk van elkaar bewegen en kunnen zo van iedere richting geluid opvangen.


De haas is min of meer een nachtdier, maar op warme zomerdagen is hij ook later op de ochtend en vroeger op de avond al actief. Hij ligt overdag meestal platgedrukt tegen de grond in zijn leger. Meestal zijn dan alleen de kop en rug zichtbaar. Hier houdt hij een slaap, die zo licht is dat de haas door ieder geluid of trilling van de bodem wordt gewekt. Een slaapperiode is zeer kort, zelden meer dan een paar minuten. Het zo genaamde hazenslaapje.


Als de haas een vijand ontdekt drukt hij zich plat tegen de grond, vertrouwend op zijn schutkleur. Pas als de rover te dichtbij komt, zal hij plotseling hard wegrennen, waardoor het roofdier even schrikt. Hierna vlucht hij zigzaggend weg, met "slagen" of "haken", hoeken van 90° in zijn loop. De staart wordt omlaag gehouden, waardoor de witte onderkant verborgen blijft.


Hij kan tijdens de vlucht sprongen maken van 3,7 meter lang of 1,5 meter hoog en snelheden tot 75 kilometer per uur halen.


Deze haas was mijn auto heel dicht genaderd en schrok van het geluid van de sluiter van mijn camera. Hij ging er letterlijk als een haas van door.


In een groen, groen, groen, groen knollen- knollenland daar zaten hier twee konijntjes heel parmant



Bedankt voor jullie reacties bij mijn vorige blog.