Zoeken in deze blog

woensdag 22 juni 2011

De Groene Jonker en omgeving

Op verschillende blogs heb ik mooie foto's gezien die gemaakt zijn in De Groene Jonker. Op de weg terug van de AWD naar huis, ben ik er heen gereden. Wat ik hoopte te kunnen fotograferen waren jonge fuutjes op de rug bij de ouders en lepelaars. Dat is niet gelukt. Ik vind het een mooi natuurgebied, maar door de grote afstanden is het soms wel lastig fotograferen.

Omdat ik er nooit eerder geweest was, was het even zoeken. Onderweg kwam ik door fraaie "Hollandse" landschappen.


De wolkenluchten werkten hier mooi mee.


De Groene Jonker ligt naast de Nieuwkoopse Plassen. De waterstanden wisselen per seizoen; hoog (nat) in de winter en laag (droog) in de zomer.





De natuur is hier nog jong, de omzetting van landbouwgrond naar natuur is begin 2008 afgerond. Het gebied is volop in ontwikkeling, maar er worden al zeer bijzondere vogels gezien, zoals de geoorde fuut.



De Groene Jonker is een waterrijk natuurgebied met een grote plas, ruisende rietkragen en natte graslanden. Deze afwisseling in natuur zorgt voor een bijzonder gezelschap van weide- en moerasvogels. Elk jaargetijde zijn ze in grote aantallen te bewonderen.


Onder andere de kievit.


De lepelaar heb ik even gezien, maar hij schrok en was snel weg. De foto is niet goed.


Ook waren er veel kuikens van meerkoeten te vinden. Op het nest ...


aan de wandel ...


en op het water ...

Ook in de omgeving zwommen er jonge meerkoetjes rond.



Een gebied dat nog volop in ontwikkeling is, maar al zeer de moeite waard is. Ik ga nog zeker een keer terug. Daarvoor moet eerst mijn camera gerepareerd zijn. Ik hoop dat ik hem snel terug heb, want ik wil op pad!

maandag 13 juni 2011

Jonge vosjes

Met Hemelvaart was ik in de AWD om de vossen te fotograferen. Helaas kreeg ik stukken aan mijn camera. Omdat ik deze week vrije dagen had, huurde ik een camera en ging terug. De laatste kans om ze dit jaar vast te leggen, want wat worden ze al groot. Ook al zijn er al heel veel foto's geplaatst, wil ik de mijne toch ook nog laten zien. De welpjes zijn zo leuk en vertederend en ze laten in hun spel al zo veel zien van de volwassen vossen.



De vacht van de is over het algemeen roodbruin, maar kan ook beige tot helderrood zijn. De oren zijn aan de achterzijde zwart, evenals de "sokken", de onderbenen. Sommige dieren hebben een witte staartpunt; veel vossen hebben in ieder geval enkele witte haren rond het puntje van de staart. De bovenlip is wit, evenals de bef. Op de wangen zit bij veel vossen een zwarte of bruine "traandruppel".


De vos heeft een slanke snuit en puntige rechtopstaande oren.De staart is lang, dik en ruig.Een volwassen vos weegt zes tot tien kilo.


Een vos eet bijna alles zoals grote kevers, muizen en andere knaagdieren, konijnen, hazen, vogels en eieren, regenwormen en egels. Ook vruchten en bessen (vooral bramen) worden gegeten. Hij heeft zo'n 500 gram voedsel per dag nodig.


Ook de kleintjes zijn niet vies van een muisje.


Voedselresten worden begraven en later weer succesvol opgezocht, de vos legt geen voedselvoorraden aan. Hun neus wordt al vroeg getraind.


De vos leeft meestal in een groep van zo'n zes dieren. Een dominante rekel (mannetjesvos) en een dominante moervos (vrouwtjesvos) worden begeleid door meerdere moervossen, waarschijnlijk uit vorige worpen. Meestal zijn alle vrouwtjes in een groep aan elkaar verwant. Rekels worden, zodra ze volwassen zijn, uit de groep verjaagd. De ondergeschikte moervossen zijn helpers, die helpen met de opvoeding van de jongen.
Deze grote zus gaf de jongen er flink van langs, ze waren zelf op stap gegaan of dat de reden was? Later kwam ze een prooi, een jonge merel, brengen. Helaas kwam toen net een jogger voorbij waardoor ze verdween :(


Het leefgebied wordt afgebakend met geursporen, voornamelijk urine en uitwerpselen, die worden geplaatst op duidelijk zichtbare en ruikbare plaatsen.

De vos kan tenminste 28 verschillende geluiden voortbrengen, en hij kent ook een groot aantal houdingen om mee te communiceren. Onderdanige vossen houden bijvoorbeeld de oren naar achter, de mond lichtelijk open met opgetrokken lippen, en kwispelen bochtig met hun staart. Agressieve vossen plaatsen de oren zijdelings en houden de mond wagenwijd open.Deze jonge vos jaagt zo zijn broertje/zusje weg.


Vossen hebben een hol, een burcht. Meestal gebruiken alleen drachtige vrouwtjes het hol. Buiten het voortplantingsseizoen verblijft de vos overdag meestal op beschutte plaatsen. De paartijd duurt van december tot februari. De 4 tot 6 jongen worden na een draagtijd van 52 à 53 dagen in de lente (tussen maart en mei) geboren. In gebieden met veel vossen zijn de worpen kleiner.

De eerste twee tot drie weken zijn de jongen volledig afhankelijk van hun moeder. De vader en de helpers brengen de eerste dagen voedsel voor de moeder.Ze eten rond de 4 weken hun eerste vaste voedsel. Na zes weken worden de welpen gespeend en na zeven tot acht weken hebben ze het volledige melkgebit.Deze jonge vosjes eten al zelf, maar mogen ook nog wat bij de moervos drinken.


Ook worden ze nog door haar verzorgd. Vaak hebben vossen last van parasieten en teken in de vacht. Een van de jongen heeft een teek onder het oog en een in het oor.


De moervos haalt ze met haar tanden weg.


Ook de rest van het lijf wordt geinspecteerd, tot in de diepste plekjes.



Dit vosje lijkt wel te lachen. Ze laten veel speels gedrag zien, zeker als ze samen zijn. Maar ook alleen kun je je prima vermaken met een takje.


Als je broertje/zusje dan denkt dat jij iets lekkers hebt, is het spel voorbij.


Na zes maanden zijn jonge vossen op het oog niet meer te onderscheiden van volwassen dieren. Tegen de herfst zijn de jongen volwassen en na tien maanden zijn ze geslachtsrijp.

De laatste:

zaterdag 11 juni 2011

Knobbelzwanen

Al langere tijd hoopte ik op zwanen met jongen. Liefst bij de ouders op de rug, veilig voor alles wat hen kan aanvallen. Dat eerste is gelukt, het laatste nog niet. Dat zal wel moeten wachten tot het volgende jaar.


Afgelopen dinsdag ben ik met een gehuurde camera teruggegaan naar de AWD. In een kanaaltje zwommen twee knobbelzwanen.Knobbelzwanen zijn wit en hebben een oranjerode, vrij brede snavel. Hun kop en hals hebben een gele schijn.


Mannetjes en vrouwtjes zijn volledig gelijk, alleen hebben de mannetjes in de lente een veel meer gezwollen voorhoofdsknobbel en hun snavel is dan ook veel roder.


Knobbelzwanen vormen paartjes voor het leven. Je ziet ze dan ook bijna altijd met z'n tweeën.Knobbelzwanen beginnen in april te broeden. Ze nestelen op de grond, aan de rand van het water. Het mannetje brengt het vrouwtje takjes en rietstengels waarmee ze het nest kan bouwen. Soms worden de nesten elk jaar weer gebruikt.


Zwanenkuikens verlaten het nest al kort nadat ze uit het ei gekomen zijn. De ouders dragen hun jongen, zoals bij futen, af en toe op de rug.
Donsjongen zijn grijs of wit. Ze worden door beide ouders verzorgd.
De jongen blijven tot in de winter bij hun ouders. Het duurt een jaar voordat ze hun volwassen verenkleed krijgen.



Knobbelzwanen voeden zich met waterplanten en wortels die ze uit de bodem trekken. Af en toe gaan ze ook het land op om grassen, kruiden en zaden te eten. Ook eten ze kleine visjes, kikkers of insekten. Jonge zwanen eten kleine stukjes van planten die hun ouders al verkleind hebben en ongewervelde diertjes.





Het zwanenpaar dat ik fotografeerde had maar twee jongen, een witte en een grijze. In een ander kanaaltje zwom een zwaan met 6 jongen, maar zij was er snel vandoor.De ouders zijn erg beschermend naar de jongen toe.


Vaak zwemmen ze zo dat de jongen tussen hen in blijven.



Ook bij de vossenwelpen ben ik gaan kijken, daarover meer in het volgende blog.

zondag 5 juni 2011

Vos kom uit je hol

Vroeger, lang geleden toen ik nog klein was en op straat speelde, speelden we het spel Vos kom uit je hol. Donderdag in de AWD dacht ik daaraan toen we zaten te wachten of de jonge vosjes uit de burcht zouden komen en zich zouden laten zien.

Hemelvaartsdag is een vrije dag. Ik ga met Karin, een fotovriendin, naar de AWD in de hoop de jonge vosjes te zien. We zouden elkaar om half 8 treffen bij Pannenland. Dat betekende om 5 uur mijn bed uit. Wat was het prachtig met de laaghangende mist, helaas zat ik op de snelweg en kon er geen foto's van maken.

Aangekomen bij de schuilhut waren er mannen die eten in de schuine boom hadden gelegd zodat het jong van vorig jaar helemaal tot aan de top liep om dat lekkers te bemachtigen.
Ik vind het erg onnatuurlijk aandoen, een vos in een boom.

Deze vos was eigenlijk de hele dag wel in de buurt van de schuilhut.

Af en toe liet zij een jammerend geluid horen. Riep ze de andere vossen?

Toen ik libellen probeerde te fotograferen stond ze plotseling naast me. Ook kregen we het ijsvogeltje even te zien, maar toen we gingen posten, kwam hij niet meer terug. De vos wel, die stond ineens voor ons in het gras.

Het viel ons weer op hoeveel mensen de vossen voeren. Als je er wat van zegt, stuit je op onbegrip en de meest domme smoezen. Er was zelfs iemand die met frikandellen aan kwam zetten. Ik had gehoord dat er meer gecontroleerd werd, maar niet op deze vrije dag.

Al om een uur of 9 begaf de autofocus van mijn camera het. Hij deed niets meer. Balen! Geprobeerd om met de hand scherp te stellen, maar of ik heb er te weinig oefening in of ook daarin hapert iets. Bijna geen enkele foto was scherp.

We kwamen Henk en Herman tegen, die al heel vroeg op pad waren gegaan. Zij hebben prachtige foto's van de mist en de zonsopkomst gemaakt. (Zie hun blog)Henk wees me op Marco Valk die er ook was, hij had de jonge vosjes al gezien en gefotografeerd. Met Marco aan de praat geraakt en samen met hem zijn we de hele dag lekker in de AWD aan het fotograferen geweest.
Die ochtend en middag hebben we de jonkies niet gezien.

Tussendoor bij zijn we bij Pannenland een lekkere pannenkoek gaan eten. Tegen de avond, als we zitten te posten, zien we het eerste jong zijn koppie uit de struiken steken. Al snel gevolgd door nummer twee.

Wat een schatjes zijn het.


En wat zijn ze lekker speels. Eentje heeft een muis waarmee hij rare bokkensprongen maakt. Helaas zijn al die foto's onscherp. Ik zal er eentje plaatsen voor het idee.

Ze zijn een beetje schuw, maar ook nieuwsgierig.


Grote zus is een goede babysitter. Ze zorgt regelmatig voor de kleintjes. Ook de moervos liet zich zien.


Het was erg mooi om de vosjes te zien spelen. Nu maar hopen dat iedereen ze met rust laat en ze vooral niet voert.
Mijn camera is in de reparatie. Ik hoop een herkansing te krijgen, want ik baalde echt ontzettend. Voorlopig waarschijnlijk dus geen nieuwe blog van mij.